پر از آتشم ...
من هر چقدر سعی می کنم نق نزنم نمیشه. ببخشین، فقط اینجا را دارم. این چند روز شبانه روزی روی درس ها وقت گذاشتم و هنوز هم ادامه داره. شب ها فقط چند ساعت می خوابم، اونم پر تلاطم ... ولی نق زدنم به خاطر این چیزا نیست ...
من پر آتشم ... من الان که اینا را می نویسم پر از تشویش و ناراحتیم ... ناراحتی برای خودم ... جدی همیشه باید در تعارض باشم انگار ... مردی در تعارض دائم ...همیشه باید یه رنجی باشه ... من روزهای خیلی سختی پیش رو دارم ... من بیش از ظرفیتم ناراحتم ... همیشه هم همه فقط ناراحتی هاشون را با من قسمت می کنن ... ولی من تو خودم ریخته ام ... من زخمیم، تاب زخمی دیگر ندارم ... زخم دیگر مرا خواهد کشت ... من نیاز دارم دستی از غیب کمکم کنه ... آدم ها نمی تونن کمکم کنن ... به دنبال یه کم فهم و منطق و درک چقدر گشتیم ...
چنین قفس نه سزای چو من خوش الحانیست روم به روضه رضوان که مرغ آن چمنم ...
من دارم می جنگم که تعادل روحیم به هم نخوره (و جسمی البته از بس نخوابیدم!). من دارم تلاش می کنم که منطقم، در این سرمای بی رحم یخ نزنه ...
