خیلی نزدیک، خیلی دور

همیشه انتخاب دوست برام یه فرآیند پیچیده و دقیق بوده. در واقع دوستانم را با وسواس خاصی انتخاب می کنم و دوستی های نیم بند را اصلا دوست ندارم. سعی می کنم برای دوستام به صورت آشکار و نهان وقت بذارم و بتونم براشون مفید باشم. تعداد دوستام اصلا زیاد نیست و با اطمینان می تونم بگم همشون آدمهای جالبی در نوع خودشون هستند. همشون بچه های با استعداد و تحصیلکرده و با صفات اخلاقی خوب هستند ولی زیاد شبیه هم نیستند! در واقع فلسفهاشون برای زندگی خیلی متفاوته. این موضوع باعث شده که افراد این گروه دوستی ازحدی به هم نزدیک تر نشن. در واقع مرزهای دوستام را خیلی وقتها دیدم. همچنین ظاهرا نمیتونیم به طور مداوم همدیگه را به مدت طولانی تحمل کنیم! به همین دلیل مسافرت هایی که خیلی به دل من بچسبه با هم نرفتیم. همیشه دلخوری هایی بوده که باعث کم شدن لذت با هم بودن شده. در کل میتونیم بگم که یه گروه دوستی پیچیده دارم! در مورد دوستام بعدا بیشتر خواهم نوشت.