یکی از قوانین نانوشته و فوق العاده محکمی که من میشناسم همین شعر مولاناست ... خیلی وقتها تو زندگیم بازخور رفتارم را دیدم، خیلی وقتها همه کاری که کردم به خودم برگشته ...
این جهان کوه است و فعل ما ندا
سوی ما آید نداها را صدا
فعل تو کان زاید از جان و تنت
همچو فرزندی بگیرد دامنت
پس تو را هر غم که پیش آید ز درد
بر کسی تهمت منه، بر خویش گرد
فعل تست این غصه های دم به دم
این بود معنای قَد جَفٌَ القَلَم
پس تو را هر غم که پیش آید ز درد
بر کسی تهمت منه، بر خویش گرد/حرف مولانا در کل قبوله اما این که مصداق اون و زندگی خودمون قرار بدیم من این و قبول ندارم. یکی از ایراداتی که به حضرت ایوب می گرفتن هم همین بود. می گفتن حتما اینا یه گناهی کردن که این بلاها به سرشون می یاد