غرور و تعصب (۲)

   رمان غرور و تعصب واقعاْ خوب بود. با اشتیاق تمام خوندمش . شبهای آخر کمتر میخوندم که زود تموم نشه! واقعاْ رمانهای کلاسیک را دوست دارم. غرور و تعصب خیلی ملموس بود، در واقع به نظرم شخصیت پردازی جین آستین فوق العاده خوب بوده. روابط و احساس هر کدوم از شخصیت ها برام جالب بود. همچنین جملات زیادی بودن که برام جال بودن. برای نمونه :

" تو نمی توانی به خودت یا من بقبولانی که خودخواهی همان عاقبت اندیشی است و عدم فهم و تشخیص خطر همان امنیت خاطر بابت خوشبختی است."

    فکر کنم مثل اکثر خواننده های این کتاب از شخصیت الیزابت و همچنین دارسی خیلی زیاد خوشم اومد. به خصوص بعضی وقتها واقعاْ دارسی را درک می کردم ...!

   بعد از خوندن هر رمان احساس می کنم با تجربه تر شدم، احساس می کنم تجربه انتزاعی و ذهنی از بعضی مسائل پیدا کرده ام. وقتی در مواجهه به حوادث روزمره و یا تحلیل مسائل میبینم که این تجربیات واقعاْ کارآمد هستند احساس خیلی خوبی پیدا می کنم .

   بلافاصله بعد از تموم کردن کتاب فیلمش را دیدم. به نظرم فیلم خوبی هست ولی نه به خوبی کتاب! به نظرم حسی که کتاب از شخصیت ها میده کامل تر، دقیق تر و ملموس تر هست. البته برام جالب بود که ببینم کارگردان چطوری شخصیت ها را انتخاب کرده و فضای داستان ار چطوری به تصویر کشیده. در کل از دیدن فیلم هم کاملاْ لذت بردم. یه سوال هم تو دهنم مونده و اون اینه که چرا کارگردان در بعضی صحنه ها با داستان وفادار نبوده و تغییراتی بهش داده. شاید فکر کرده که برای بیننده هایی که اکثرشون کتاب را نخوندن اینطوری داستان جالب تر خواهد بود.

   فکر می کنم ساختن یه فیلم بر اساس یه کتاب ۴۰۰- ۵۰۰ صفخه ای کار سختیه و شاید نیاز به ۴ ساعت فیلم باشه که بشه به ماهیت داستان تا حد خوبی نزدیک شد. به هر حال این فیلم ۲ ساعت هست و در حد خودش با توجه به محدودیت زمانی روایت مناسبی از داستان داره. ولی اکیداْ توصیه می کنم اول کتاب خونده بشه و بعد فیلم دیده بشه!