هدیه خدایی

   چه حسی بهت دست میده وقتی یه بچه ۱۱ ماهه پستونکش را در میاده و بهت تعارفش میکنه ... این پستونک عزیزترین و شاید تنها داراییشه ... آدم بزرگها کی چنین گذشتی دارن؟ ... کی؟ ... چه دنیای عظیمی دارن بچه ها به خصوص قبل از اینکه آلوده این دنیای پر از دروغ، تزویر و تهمت و خودخواهی بشن ... از ته دل گریه می کنن، از ته دل میخندن، با همه وجود میرن تو بغل یه نفر که دوستش دارن، عمیق و آروم میخوابن ... اینقدر عمیق نگاهت میکنن که از نگاه خودت خجالت میکشی ... راحت ازت کمک میگیرن و منظورشون را بهت می فهمونن ... با اومدن یه بچه، کلی آدم عنوان می گیرن، میشن پدر، مادر، عمو، خاله ... باعث جمع شدن یه فامیل میشن، پیام آور شادی میشن ... این معجره نیست؟ ... هدیه خدایی ... چه دنیای پاکی دارن ...