مرز بی نهایت دنیاهای من

   غم غریبیه ... تو دنیای درونی عجیبی گیر افتادم و انگار راهی نیست ... این روزها بیشتر چشم به آسمان دارم ... انگار فاصله پر نشدنی بین درونم و بیرونم داره هر روز بیشتر میشه ... من دارم در لبه بین دو دنیا زندگی می کنم ... چه توصیف قشنگ و جامعی کردم از خودم چند سال پیش ... موقعی که نوشتم من روی دیوار زندگی می کنم ... دو طرف را می بینم ولی دو طرف همدیگه را نمی بینن ... محکوم شدم به دیدن و دیدن و دیدن ... شدم مثل کوزه گری بی دست ... به جای غریبی تبعید شدم ... انگار هیچ کس صدام را نمی شنوه ... اینجا سرزمین ارواحه یا من موجودیتم را از دست دادم؟ ... فقط موسیقی ... بعضا آهنگ ها را روزانه ده ها بار گوش میدم، انگار دارم به صدای درونیم گوش میدم ... چه عظیمه وقتی روح و موسیقی به هم می آمیزند ...

   هر چه تلاش می کنم کمتر نتیجه می گیرم ... طوفان سرنوشت بازی وحشتناکی را شروع کرده ... من خواهم جنگید اگه توانی مونده باشه ... خسته شدم از معمولی ترین ها ...