طعم آخرین

   همه چی طعم آخرین میده، طعمی که من ازش متنفرم ... منم و یه دنیا حرف نگفته، یه دنیا احساس پرواز نکرده ... از رنجی که می بریم ... انگار همه وجودم داره یخ میزنه ... انگار همه اتفاقات پیرامون داره تو مغزم فریز میشه تا سالها بعد ... کاش ... نگران خودم هستم ... 

یارب کجاست محرم رازی که یک زمان             دل شرح آن دهد که چه دید و چها شنید

غم عظیمی تو دلم سنگینی می کنه ... این بار را تا کجا توان کشیدن؟ ... تا کی؟ ...

شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل         کجا دانند حال ما سبکباران ساحل ها

اون طوری نیستم که باید باشم ... همه چیز داره در گرداب تردید ناپدید میشه. همه نور و لذت اکنون داره به دام سیاهچاله آینده می افته. دارم می گردم، چه مسکنی، چه مرهمی، چه اعجازی می تونه شفابخش باشه. دنبال دستی از غیب می گردم ... دارم همه تلاشم را می کنم که تعادل فکریم را از دست ندم ...    

   پاک کن چهره حافظ به سر زلف ز اشک              ورنه این سیل دمادم ببرد بنیادم